روش مولکولی شناسایی استرپتوکوکوس آگالاکتیه با استفاده از ژن gbs1805 و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها

سابقه و هدف: استرپتوکوکوس آگالاکتیه عامل اصلی ایجاد کننده سپسیس و مننژیت در نوزادان و پنومونی و باکتریمی در افراد مسن است. علی رغم اهمیت روزافزون این پاتوژن، آمار دقیقی از شیوع عفونت های ناشی از آن به خصوص در بزرگسالان در دسترس نیست. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عفونت های ناشی از استرپتوکوکوس آگالاکتیه و مطالعه بیوانفورماتیک و آزمایشگاهی کاربری ژن gbs1805 در شناسایی ایزوله ها می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، 522 نمونه ادراری و سواب ژنیتال از بیماران مشکوک به عفونتهای دستگاه ادراری تناسلی جمع آوری شده و با روش کشت و تستهای بیوشیمیایی بررسی شدند. ایزوله های استرپتوکوکوس آگالاکتیه، از نظر وجود ژنgbs1805 و نیز حساسیت آنتی بیوتیکی طبق راهنمای CLSI مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: در این بررسی، 54 ایزوله استرپتوکوکوس آگالاکتیه (3/10%) از عفونت های ناشی از آن جداسازی گردید. ایزوله های فوق همگی دارای ژن حفاظت شده gbs1805 بودند. بیشترین و کمترین میزان حساسیت به ترتیب نسبت به آنتی بیوتیک های سفتریاکسون (76%) و اریترومایسین (33%) مشاهده شد. نتیجه گیری: شناسایی ژن حفاظت شده gbs1805 در نمونه های بالینی می تواند بیان کننده عفونت های ناشی از استرپتوکوکوس آگالاکتیه باشد. با توجه به مقاومت رو به افزایش در ایزوله ها نسبت به پنی سیلین استفاده از آنتی بیوتیکهای جایگزین مناسب در درمان عفونت های ناشی از این باکتری ضروری است.